عده ای از قبیله بنی اسد امدند تا بدن مطهر امام حسین علیه السلام و یارانش را دفن نمایند اما چون بدنها سر نداشتند و حتی لباس انها ربوده شده بود و بیشتر بدنها بر اثر ضربات شمشیر پاره پاره شده بود قابل شناسائی نبودند و بنی اسد متحیر مانده بودند در این هنگام امام سجاد علیه السلام تشریف اوردند و بدنها را به بنی اسد معرفی نمودند و خود به دفن بدن مقدس پدر بزرگوارش اقدام نمود و در حالی که به شدت گریه مینمود می فرمود:خوشا بر ان زمینی که بدن پاکت را در بر گرفته دنیا پس از تو تاریک و اخرت به نور تو روشن است. دیگر شبها خواب ندارم و اندوهم را پایانی نیست تا اینکه خدا اهل بیت تو را به تو ملحق کند و در ماوای تو جا دهد.درود من بر تو ای پسر رسول الله و رحمت خداوند بر تو باد.سپس روی قبر مطهر نوشت:هذا قبر الحسین ابن علی ابن ابیطالب الذی قتلوه عطشانا غریبا.انگاه بدن مقدس حضرت علی اکبر علیه السلام را پائین پای حضرت به خاک سپردند و بعد به دستور امام سجاد علیه السلام شهدای اهل بیت را که هفده نفر بودند شامل برادران و فرزندان و پسرعموهای امام علیه السلام در پائین پا دفن نمودند.سپس بنی اسد همراه امام علیه السلام برای دفن اباالفضل العباس علیه السلام به طرف نهر علقمه حرکت نمودند و بدن مطهر عباس ابن علی علیه السلام را در همانجا که شهید شده بود به خاک سپردند.در این حال امام سجاد علیه السلام در حالی که به شدت گریه میکرد فرمود:علی الدنیا بعدک العفا یا قمر بنی هاشم و علیک منی السلام من شهید محتسب و رحمه الله و برکاته.(حیات الامام الحسین جلد سوم ص324)

شیخ صدوق از ابراهیم ابن هاشم نقل کرده است که ابراهیم ابن عباس گفت:هیچگاه ابوالحسن الرضا را ندیدم که با سخنی ناروا به کسی جفا کند.و نیز ندیدم سخن کسی را قبل از تمام شدن قطع کند و نیز دست نیاز کسی را رد کند نیازی که توان انجامش را داشت.برابر هیچ همنشینی پای خود را دراز نکرد و بر پشتی تکیه نزد.هیچگاه ندیدم به خدمتکارانش ناسزا بگوید و یا برابر کسی اب دهان اندازد.خنده او در حد لبخند بود.هرگاه به خانه میرفت و  سفره انداخته میشد همه بردگان و خدمتکاران و حتی دربان و تیمارگر را کنار خود مینشاند.بیشتر شبها را شب زنده داری میکرد و بسیار روزه میگرفت.هیچگاه روزه سه روز در ماه را از دست نمیداد و میفرمود:این سه روز به منزله روزه عمر است.کار خیر بسیار میکرد و پنهانی صدقه میداد به ویژه در شبهای تاریک این کار را بسیار میکرد.هرکس گمان کند مانندی برای او در دانش و کمال دیده است سخن او را باور نکن.(عیون اخبارالرضا جلد2 ص197)

امام صادق علیه السلام از پدرش نقل فرموده که سلام نکنید بر یهودی و مسیحی و زرتشتی و بت پرست و بر انکه سر سفره شراب نشسته و بر شطرنجباز و نردباز و بر مخنث و بر شاعری که زنهای پاکدامن را نسبت به میدهد و بر کسی که در نماز است زیرا نمازگزار نمیتواند جواب سلام بدهد چونکه سلام از مسلمان مستحب ولی جواب ان واجبست و سلام نکنید بر کسی که ربا میخورد و بر کسی که در حال تغوط است و بر کسی که در حمام است و بر کسی که متجاهر به فسق است.(خصال)

امیرالمومنین علیه السلام فرمود:هر اینه خداوند تبارک وتعالی نه چیز به من داده که به هیچکس پیش از من جز پیامبر نداده است.راهها برای من باز است و اصل و نسبها را میدانم و ابر برای من روانه میشود و مرگها و بلاها را میدانم و فصل الخطاب را میدانم.به اذن پروردگار خود در ملکوت نگریستم هر انچه قبل از من بوده و هر انچه بعد از من میاید از من غایب نبود.به ولایت من خداوند دین امت را تکمیل کرد و نعمت خود را بر ایشان تمام نمود و اسلام انها را پسندید زیرا در روز ولایت فرمود:ای محمد به انها خبر بده که امروز من دینتان را تکمیل کردم و اسلام را برای انها به عنوان دین پسندیدم و نعمت خود را بر انها تمام کردم.همه انها منتی است که خدا بر من نهاده است و ستایش برای اوست.(خصال)

ابی سعید خدری گوید:رسول الله صلی الله علیه و اله فرمود:کسی را که خداوند محبت ائمه اهل بیت من روزی فرماید به خیر دنیا و اخرت رسیده است.و کسی شک نکند که او در بهشت است.همانا در دوستی اهل بیت من بیست خصلت است که ده خصلت در دنیا و ده خصلت در اخرت است.ده خصلت در دنیا زهد و حرص بر عمل و ورع در دین و رغبت در عبادت و توبه قبل از مرگ و نشاط در شب زنده داری و نومیدی از انچه در دست مردم است و حفظ امر و نهی خداوند و بغض دنیا و سخاوت است.و اما ده خصلت در اخرت دیوانی برای او نشر داده نشود و میزانی برای او بر پا نگردد و نامه عملش به دست راستش داده شود و برائت و بیزاری از اتش برای او نوشته شود و رویش سفید شود و لباسهای بهشتی بر او پوشانده شود و درباره صد نفر از خاندانش شفاعت کند و خداوند نظر رحمت به وی فرماید و از تاجهای بهشتی بر سرش نهند و بدون حساب وارد بهشت شود.خوشا به حال دوستداران اهل بیت من.(خصال)

ابو صامت حلوانی از امام باقر علیه السلام روایت کرده که فرمودند:فضیلت امیرالموُمنین علیه السلام به اینست که به هر چه امر کند باید انجام شود و از هر چه نهی کند باید ترک شود.اطاعت از او بعد از پیامبر لازم است و البته برتری از آن پیامبر است.کسی که خود را بر علی مقدّم بدارد مانند کسی است که خود را بر خدا و پیامبر مقدّم داشته و کسی که خود را از علی برتر بداند مانند کسی است که خود را از خدا و رسولش برتر بداند.هر کسی آن حضرت را ردّ کند چه در مسائل کوچک و چه در